ی مهربان، خوش قلب و درستکار بود. وی احترام خاصی به جامعه فرهنگیان داشت. هیچگاه از نیازمندان ویزیت دریافت نمی­کرد، حتی داروهای نمونه خود را در اختیار آنان قرار می­داد. دکتر نیسانیان یکی از شخصیتهای نامی ارامنه مرسلی ملّی شهر اراک به شمار می­رفت که به جامعه ارامنه و مردم با ایمان و قدرشناس شهر اراک خدمات بس ارزنده­ای ارائه نمود و هنوز پس از سال­ها مردم شریف و مهمان­دوست اراک از وی به نیکی یاد می­کنند. مُوسِس در سال 1901 میلادی ( 1280 شمسی ) در آقباک (باشکاله) یکی از شهرهای ارمنستان غربی واقع در ترکیه فعلی به دنیا آمد. وی از کودکی تا نوجوانی در مدرسه ارامنه آن شهر به تحصیل پرداخت. در سال 1914 میلادی ( 1293 شمسی ) هنگامی که موسس 13 ساله بود، حاکمان عثمانی دست به قتل عام ارامنه باشکاله زدند و پدر و مادر و خویشاوندان موسس همگی کشته شدند. گروهی از کودکان و نوجوانان ارمنی که اولیای آنان به قتل رسیده بودند و موسس هم جزو آنان بود، تحت حمایت یکی از شیوخ کُرد عثمانی قرار می­گیرند و او برای نجات جان آنان، هویّت ارمنی آنان را پنهان نگاه می­دارد. سال بعد موسس به ایران گریخته وارد سلماس می­شود . پس از مدتی کوتاه به تبریز رفته و در مدرسه ارامنه تبریز دو سال دیگر به تحصیل ادامه داد ، آنگاه به ایروان ( پایتخت کشور ارمنستان شرقی) عزیمت کرده ، به مدّت سه سال در دانشکده پزشکی آن شهر به تحصیل طبّ مشغول می­شود. موسس سپس عازم کشور فرانسه شد و بقیه تحصیلات پزشکی خود را در دانشکده طبّ دولتی پاریس ادامه داد تا بالاخره با موفقیّت دوره پزشکی را در دانشگاه سوربن پاریس گذراند و به دریافت دکترای پزشکی با درجه عالی نایل گردید. موسس هنگام تحصیل در پاریس با یک دختر خانم پرستار فرانسوی به نام ژوزفین ازدواج کرد و پس از خاتمه تحصیلات در پاریس به اتفاق او به ایروان بازگشت و از آنجا وارد کشور ایران شده و تابعیّت این کشور را پذیرفت و از آن پس رسماً جزو ایرانیان ارمنی به شمار می­آید. دکتر موسس نیسانیان در سال 1310 شمسی با همسر و فرزندانش به اراک ( سلطان آباد ) آمده و این شهر را برای اقامت و کار بر­گزید و به مدت سی سال، تا سال 1340 شمسی در اراک ماند. در آن زمان پزشک تحصیل کرده در اراک کم بود و بیشتر طبابت توسط حکیم­ها انجام می­گرفت. مطّب او در اول خیابان عباس آباد در طبقه دوّم یک خانه اجاره­ای واقع در روبروی شهرداری فعلی اراک بود. وی ابتدا خانه­ای در خیابان عباس آباد نزدیک سه­راه ارامنه اجاره کرد و سپس خانه­ای در نزدیکی پل فرنگی خریداری نمود و در آنجا سکونت گزید. دکتر نیسانیان مردی بود باهوش و در تشخیص و درمان بیماریهای داخلی و بیماریهای بومی اراک استعدادی شگرف و باورنکردنی داشت، در تمام مدتی که در اراک به کار پزشکی اشتغال داشت، بهترین پزشک بیماریهای داخلی به شمار می­رفت، و پزشک دیگری نتوانست نظیر او باشد. دکتر نیسانیان مردی بود جدی، با نزاکت، تمیز، خوش­پوش، با جذبه، جدّی و کم حرف. او کم می­خندید، در عین حال بسیار نجیب، حسّاس و دوست داشتنی بود. دکتر نیسانیان چهار پسر به نامهای گریگور، ویلهلم، ادوارد و آرمن داشت. چون اوقات فراغت خود را بیشتر صرف آموزش و تربیت فرزندانش می­کرد، پسران او در مدارس اراک از لحاظ توجّه به درس و تحصیل و از جهت تربیت نمونه بودند. پسرانش دوره ابتدایی و متوسّطه را در اراک طی کردند . سپس وی به تدریج آنان را برای تحصیلات دانشگاهی به پاریس فرستاد . در آخر همسرش را برای سرپرستی فرزندانش روانه همانجا کرد و خانه بزرگ خود را در نزدیکی پل فرنگی فروخته و به تنهائی در حیاط اجاره­ای پشت مطّب خود سکونت گزید. در سال 1340 شمسی دکتر نیسانیان سی سال سکونت خود را در اراک کافی دانست ، به تهران رفت و مطّب خود را در نزدیکی میدان حسن آباد، چهارراه عزیزخان، کوچه امیری دایر کرد. ایشان پس از یک سال اقامت در تهران، در اثر یک پیش آمد دردناک رانندگی جان باخت. بدین تفصیل که برای مداوای یکی از بیماران خود به بابلسر رفته بود ، در بازگشت از بابلسر به تهران، اتومبیل حامل وی در نزدیکی نور به شدت با کوه تصادف کرده در نتیجه دو سرنشین آن دکتر نیسانیان و یک جوان ارمنی فوت کردند. بدین ترتیب این طبیب عالی مقام پس از سالها خدمت به جامعه خود و مردم استان مرکزی که به آنان عشق می­ورزید در تاریخ 14 خرداد 1341 هجری شمسی در حالی که شصت و یک سال از عمر پرارزشش نمی­گذشت، با کوله­باری از عشق و فداکاری چشم از جهان فرو بست. پیکر پاک وی با اندوه فراوان دوستان و بستگان در قبرستان ارامنه مرسلی ملّی دولاب تهران به خاک سپرده شد. دکتر نیسانیان مورد احترام مردم قدرشناس اراک بود و نسبت به او علاقه فراوان داشتند . به همین دلیل پس از فوتش، خیابان خیّام با تغییر اسم، خیابان دکتر نیسانیان نامگذاری شد . متأسّفانه بعد از انقلاب نام آن خیابان به شهید دکتر چمران تغییر داده شد و کم­کم می­رود تا یاد و خاطره این طبیب مردمی به فراموشی سپرده شود. حال با توجّه به موقعیّت مکانی این خیابان که به کلیسا منتهی می­شود و سکونت ارامنه عزیز اراکی در مجاورت آن، ضمن ارج نهادن به مقام تمام انسانهای شریف و زحمتکش، امیدواریم به زودی شاهد نصب تابلوی "خیابان دکتر نیسانیان " باشیم. روحش شاد و یادش گرامی باد. -----------------------------------------------------------------------------------